งานวัดเซียงซ

แหล่งที่มา：เว็บไซต์ข่าวสารของจางเจียเจ้ผู้เขียน： อ่าน：

 

 

“หนังสือบันทึกลำดับวงศ์ตระกูลแซ่จ้วน”บันทึกไว้ว่า ชาวเผ่าถู่เจียและเผ่าป๋ายที่ต้ายง “ประเพณีหลงชื่อแม่มดแข่งปรารถนาพระเจ้า เป่าเขาวัวแข่งตีกลอง คนที่หัวเราะและพูดเสียงดังเยอะมาก  ผู้ที่มีความรู้น้อยมาก ดังนั้นก็เลยพูดได้ว่า ออกจากหมู่บ้านไม่รู้ปีนี้ปีอะไร” ตอบแทนพระเจ้าแข่งปรารถนา เร่งรีบไปงานวัด เป็นเทศกาลมโหฬารสุดของชาวเผ่าถู่เจียและเผ่าป๋ายในอาณาเขตเมือง

  หนังสือเก่าบันทึกไว้ว่า “ครอบครัวที่รู้มารยาท จัดตั้ง ผู้อุปถัมภ์อยู่ห้องหลัก วันเกิดต้องเซ่นไหว้”สำหรับงานวัดตระกูลต้องนมัสการรูปพระเจ้าหลัก และตั้งช่วงเวลางานตามวันเกิดของพระเจ้าหลัก ถ้าวันงานวัดโดยใช้วันถึงแก่กรรมของบุคคลชื่อดังใดในประวัติศาสตร์ เพราะวันเกิดพระเจ้าหลักกับวันถึงแก่กรรมแตกต่างกันเลยช่วงเวลางานก็เยอะขึ้นโดยธรรมดา จากเดือนหนึ่งจนถึงเดือนฤดูหนาว มีงานวัดเกือบทุกๆเดือน เป็นปรากฏการณ์วัฒนธรรมประเพณีที่อย่างมีลักษณะพิเศษชนิดหนึ่ง เช่นขึ้น ๑๕ ค่ำเดือนหนึ่งเป็นวันเกิดของนายพลค่ายปักกิ่งหย่งเหอ ผู้สืบเชื้อสายของเขาจัดงานวัดในวันนี้ ณ บ้านเกิดเลี่ยวผิงทุกปี ขึ้น ๙ ค่ำเดือนหนึ่ง เป็นวันเกิดของผู้อุปถัมภ์หวางหมิงข่าย ผู้แซ่หวางตั้งสระน้ำเหยนเหมินสะพานดอกบัวเป็นสถานที่จัดงานวัด เร่งรัดไปงานวัดทั้งเร่าร้อนและมโหฬาร